دانشگاه آکسفورد زنگوله ای دارد که از سال 1840 تا کنون با برقی کار می کند که این باتری ها تامین می کنند. دانشمندان می ترسند آن را باز کنند از اینکه از کار بیافتد.

بر روی یک قفسه کتاب از لابی آزمایشگاه کلارندون دانشگاه آکسفورد انگلستان، مقرون به صرفه ترین زنگ الکتریکی جهان قرار گرفته است. که به آن پیل خشک کلارندون هم می گویند. این ابزار، از سال 1840 تا کنون بی وقفه یک زنگوله برنجی را به صدا در می آورده بجز یکی دو وقفه بخاطر رطوبت بیش از حد یا جابجایی هایی که وجود داشته.

سوابق نشان می دهند که این زنگ محقر توسط رابرت واکر استاد فیزیک آکسفورد در سال 1840 خریداری و نصب گردیده است. برخی شواهد نیز می گویند که 15 سال قبل این زنگ را نصب کرده بودند. بهر روی، این وسیله زمان بسیار درازی دوام آورده است و مسلماً واکر پول خود را جای خوبی خرج کرده بود!

آنطور که جیسن کوبلر می گوید، این وسیله تا کنون 10 میلیارد بار صدا کرده است! البته امروزه دیگر بیصدا شده است و باید خیلی از نزدیک نگاه کنید تا عملکرد آن را ببینید.

این وسیله با یکی از انواع باتری های الکتریکی اولیه کار می کند: پیل خشک.

عملکرد آن بدین صورت است که دو زنگوله ی برنجی زیر یک پیل خشک قرار داده شده اند و یک کره فلزی ریز بین دو زنگوله معلق قرار داده شده است. این کره فلزی 4 میلیمتری بین دو زنگوله با نیروی الکتروستاتیک نوسان می کند و آنها را به صدا در می آورد. پس وقتی کره به یکی از زنگوله ها بر خورد می کند، با پیل خشک آن زنگوله شارژ می شود و با نیروی الکتروستاتیک دفع می شود. و با این نیرو به زنگوله ی روبرو برخورد می کند.

سیستم این دستگاه اینقدر مقرون به صرفه است که هر بار حدود 1 نانو آمپر بین دو زنگوله رد و بدل می شود.

ای جی کرافت در 1984 درباره ی این دستگاه مقاله ای نوشت و از اسرار عملکرد این زنگوله پرده برداشت. او همچنین گفت: اینکه پیل ها از چه چیزی ساخته شده اند هنوز مشخص نیست ولی واضح است که غلاف بیرونی اش گوگرد است و این سلول ها و الکترولیت را پوشش داده است. چنین پیل هایی توسط Zamboni ساخته می شدند که باتری هایش از 2000 جفت دیسک ورق قلعی درست می شدند که به کاغذی چسب می شدند با سولفات روی تلقیح شده و از روی دیگر با دی اکسید منگنز پوشیده شده بودند. آنها پیل ها البته خشک نبودند ولی به اندازه کافی آب داشتند که الکترولیت را بدون اتصال کوتاه تامین کند.

تیمی در آکسفورد منتظرند این پیل ها کاملا منهدم شوند و این دستگاه را باز کنند تا ببینند که از چه چیزی ساخته شده اند ولی در حال حاضر تنها می توانند با حدس و گمان پیش بروند. چیزی که می دانیم این است که باتری های امروزی باید از خودشان خجالت بکشند!

منبع: sciencealert.com